Os sons da primavera

Unha característica das aves é a súa facilidade para se mimetizaren co medio e pasaren desapercibidas.

Os paxaros pequenos, como os pardais e os verderolos, teñen unha grande habilidade para camuflarse entre as pólas das árbores. Sitúanse estratéxicamente detrás das follas e é prácticamente  imposible distinguilos.

Por sorte, cando chega a primavera, deciden comunicarse entre eles desde as primeiras horas da mañá e dese xeito, aínda que nos non podamos velos, podemos sentir como anuncian a chegada deste novo bo tempo.

Disfrutando dese bo tempo, algún exemplar déixase sorprender, de cando en vez, pola cámara fotográfica.

Passer domesticus

Da familia Passeridae, o pardal (gorrión común) é un paxaro que se pode ver nas proximidades dos asentamentos humanos. En Galicia é moi común, incluso a altas altitudes.

Mide uns 15 cm. O macho, como o da foto, ten as partes superiores pardas, o papo e a gorxa negros, cabeza cincenta e,  fazulas, peito e ventre brancos. A femia non ten a gorxa e o papo negros nin presenta o curuto cincento. O peteiro é cónico adaptado á picotear os grans e sementes pero pode comer tamén insectos ou os desperdicios das vivendas. Cantan emitindo un "chirip-chirip" característico.

Entre abril e agosto os dous pais chocan os ovos que a femia puxera en niños feitos debaixo as tellas ou en buratos de paredes e árbores. Pasados 15 días os polos xa poden voar.

Teñen o costume de xuntarse para durmir e por iso podémolos observar ben, cando se van deitar ou cando se espertan ao nacer o día.

Familia Scolopacidae

Son aves limícolas de tamaño pequeno ou mediano. As patas poden ser cortas ou longas segundo a especie. O peteiro, frecuentemente longo, pode ser recto, curvado ou algo retorcido.

Pódense atopar en todas as rexións do mundo agás na Antártida. A maioría son grandes migradoras e van aniñar ao hemisferio norte.
Frecuentan as costas e as zonas húmidas do interior das terras. Gústalles facer o niño nas estepas, nas praderías, nas marismas, na tundra e mesmo nos bosques.

O meu espazo natural

 

Egretta garcetta



A natureza rodea todos os momentos da miña vida. Son profesora de Bioloxía e Xeoloxía e vivo a carón do mar. As aves migratorias adoitan pasar preto da miña casa para descansar do seu longo camiñar e podo observalas con frecuencia: Gaivotas, parrulos, garcetas, garzas reais e cormoráns forman parte do meu decorado cotián. Os arroaces, tamén son visitantes que, de cando en vez, pódense apreciar saltando nas tranquilas augas desta luminosa ría.



Ánade real

Algas, Moluscos e Crustáceos





Este obra está bajo una Licencia Creative Commons Atribución-NoComercial-CompartirIgual 3.0 Unported.